Şıp. Dondurmanın bir tarafını yerken diğer tarafın sıcağa teslim olarak damla damla kendini kaldırıma attığı günleriydi yazın. Denizin kenarındaki büyük ağacın gölgeside banka oturmuş, babamın tembihlediği üzere “güneşin çekilmesini” bekliyordum yüzmek için. Elimde Çocuk Kalbi’nin yılların eskitemediği mavi kapaklı baskısının bir kopyası vardı. Yaz ödevim için özetini çıkarmam gerekiyordu ama sanki roman bile yazın rehavetine … Dondurma okumayı sürdür